De Europese Commissie heeft een nieuw wetsvoorstel ingediend om de verspreiding van materiaal met kindermisbruik erin tegen te gaan. Zonder verdere achtergrondinformatie is dat een goede zaak waar iedereen achter staat. Waar het echter misgaat, is de manier waarop de Europese Commissie dit wil realiseren.

Met dit wetsvoorstel wil de Europese Commissie namelijk alle ‘relevante aanbieders van online-diensten’ verplichten om seksueel misbruik van kinderen op te sporen en dit materiaal aan de overheid te melden. Een voorbeeld van deze online-diensten is WhatsApp. WhatsApp gesprekken zijn echter voorzien van end-to-end-versleuteling, wat inhoudt dat alleen de verzender en ontvanger bij de inhoud van deze chats kan.

Versleuteling omzeilen

Deze technologie kan omzeild worden door ‘client-side device scanning’ toe te passen, waarbij de inhoud van de chats vanaf de telefoon van de ontvanger gescand wordt; waar de versleuteling dus niet actief is. Als juristen hebben wij sterke twijfels bij dit wetsvoorstel en de gevolgen voor een ieders privacy. De inhoud van de chats zou via geautomatiseerde systemen worden vergeleken met een database om kindermisbruik te kunnen analyseren, maar volgens Ronald Cramer, hoogleraar cryptologie aan de Universiteit Leiden, zijn deze systemen nog niet altijd feilloos.

De ‘client-side device scanning’-technologie zorgt daarnaast voor een achterdeur om tóch uw goed beveiligde telefoon in te komen. En als de achterdeur eenmaal openstaat, kunnen ook spionagediensten of kwaadwillige hackers deze ingang gebruiken.

In China wordt big data al ingezet als controlemiddel. Gaat dat hiermee ook in Europa gebeuren?